بررسی روابط هم تجمعی بخش های اقتصاد ایران یک الگوی اتورگرسیوبرداری (78 - 1338)

در این رساله روابط هم تجمعی پنج بخش کشاورزی، صنعت، خدمات، نفت و ساختمان در چارچوب یک الگوی اتورگرسیوبرداری برای اقتصاد ایران بررسی می شود. روش ‏‎(var)‎‏ ، امکان مطالعه روابط بین بخش ها را بدون هیچ پیش فرضی در مورد نوع و نحوه اثر گذاری بخش ها بر یکدیگر فراهم می آورد. در این تحقیق آزمون هم تجمعی یوهانسن نشان می دهد که یک رابطه تعادلی بلندمدت بین بخش های اقتصاد ایران وجود دارد. آزمون برونزائی ضعیف نشان می دهد که بخش های نفت، صنعت و ساختمان در اقتصاد ایران و در دوره مورد مطالعه (78 -1338) برونزائی ضعیف می باشد. به عبارتی در بلندمدت رشد هریک از بخش های نفت و صنعت و ساختمان از رشد سایر بخش ها اثر نپذیرفته است. نتایج برآورد الگوی تصحیح خطای مقید نشان می دهد که در کوتاه مدت رشد بخش های خدمات و نفت تاثیر مستقیم و رشد بخش ساختمان اثر معکوس بر رشد بخش کشاورزی دارند. نتایج نشان می دهد که رشد بخش صنعت تاثیری بر رشد بخش کشاورزی ندارد. در این تحقیق مشاهده می گردد که رشد بخش های کشاورزی و صنعت اثر عکس بر رشد بخش خدمات دارند. رشد بخش خدمات از رشد بخش ساختمان تاثیر نمی پذیرد، اما رشد بخش نفت اثر مثبت و قابل توجه ای بر آن بخش دارد.با توجه به نتایج مدل به نظر می رسد که در بلند مدت نیل به رشد اقتصادی با محوریت بخش نفت در اقتصاد ایران، باعث گسستگی بخش های مختلف از یکدیگر گردیده که این امر باید مورد توجه خاص در سیاست گذاری های اقتصادی قرار گیرد.